Owczarek Podhalański

mc_mother

Wszystko będzie dobrze, zobaczysz Very Happy

Czekam jutro na relację ze spotkania Very Happy

Sara.dierra

ani@

Sara jesteście szaleni Laughing

z tą budą i tym kojcem Laughing

pozytywnie zakręceni Laughing

Sliczna buda i kojec ale to nic w porównaniu z sercem jakie dajecie temu zwierzakowi Very Happy

Bardzo się cieszę że sunia trafiła na Ciebie
wiem że dużo przed Wami pracy z oswajaniem Sawy ale na forum zawsze możesz liczyć na wsparcie i radę doświadczonych psiarzy - podhalaniarzy
Dopinguję Ci z całych sił powodzenia Very Happy

Ania+Milva i Ulver

Bardzo ładny kojec!!
Tylko jakiej wysokości jest siatka???
Tez jestem w nerwach-oby sie udało, oby Sawa nie spanikowała na całego....

Sara.dierra

Aniu spokojnie - bo nerwy chyba się udzielają - psu chyba też - ja myślę optymistycznie - bardzo spokojnie - powolutku - kojec tzn siatka jest przedłużona w tej chwili jest na jakieś 1,50 m -ostatnie najwyższe przedłużenie jest w widocznym żółtym kolorze - to raz a dwa to to że ogrodzone jest już też całe podwórko , a na podwórku - co prawda 20 metrów od kojca zawsze siedzą teście gdy jest ładna pogoda - kojec jest widoczny z każdego miejsca na podwórku i z okien domu - Aniu ja zobaczę jak ona tu dojedzie tzn w jakim stanie psychicznym - będę ją obserwowała dyskretnie - jeśli zauważę najmniejsze zaiteresowanie siatką czy niepokój który mógłby niepokoić to poprzeplatam ""sufit"" drutem - nie zrobię nic co mogłoby sprawić by ona po prostu znikła - bardzo niedawno zrobiłam coś co nauczyło mnie czegoś - moje dziecko ma papugi - ja miałam wolny dzień więc wzięłam się za wiosenne porządki - był śliczny dzień więc wszystkie klatki wyniosłam na podwórko na świeże powietrze - to była dosłownie minuta - ona była - za chwile klatka pusta - szukałam wszędzie, to co sie wtedy czuje tam w środku jest nie do opisania - coś między gardłem a żołądkiem - i ta straszna pustka - a to była tylko nimfa - otworzyła sobie sama klatkę - świat dla niej oszalał - pierwszy raz od narodzin zobaczyła słońce na żywo, ptaki śpiewały do okoła - przez kolejne dwa tygodnie chodziliśmy na długie spacery, nawoływaliśmy, nasłuchiwaliśmy, bezskutecznie - Aniu nie zrobię tego błędu drugi raz - będę przy niej cały czas - nie martwmy sie na zapas - jeśłi uciekłaby z kojca a nie ma takiej możliwości to ogrodzone jest całe podwórko - Aniu jeśli uznam że coś będzie nie tak to przeplotę kojec drutem - nie chce tego robić - wierzę że będzie dobrze

helisa

Nie martw się na zapas, będzie dobrze :)
trzymam kciuki

mojamisia

Sara,jesteście szaleni Razz

I oby więcej takich szaleńców Razz

Czytając Twoje posty mam wrażenie ,że jak postanowicie na desce do prasowania przepłynąć ocean,to też Wam się uda Laughing

Jest w Was tyle dobrej energii,że Sawa po chwilowym szoku związanym z przeprowadzką zakocha się w Was na zabój Razz

Bądźcie spokojni to i Sawa taka będzie,a potem to już wszystko się ułoży.
Na pewno nie za dzień i może nawet nie dwa ale za tydzień ,góra dwa będziecie sobie patrzeć z Sawą w oczy i myśleć-"Jak ja mogłam bez nich/bez niej żyć?" Laughing

Trzymam kciuki i czekam na relację!

mc_mother

Aż mi się płakać chce ze wzruszenia, że są tacy wspaniali ludzie jak Ty Saro i Twoja Rodzina...
Wierzę, że sobie poradzicie- jest w Was tyle determinacji i ciepła...
Wierzę też, że się nie załamiecie pierwszymi niepowodzeniami... bo to tak trochę jest- wierzymy, że jak weźmiemy psa ze schronu to on nas od razu pokocha, będzie wdzięczny i będziemy żyli długo i szczęśliwie... psy tak nie myślą... i niepowodzenia są nieuniknione (piszę z doświadczenia)...
Mam nadzieję i widzę, że jesteście na to przygotowani i macie w sobie dużo ciepła i cierpliwości Razz

Powodzenia Saro... Sawo...
:-*

mc_mother

Aaaa jeszcze nimfy- też dwa razy tak straciliśmy ptaki Sad

Chciałam im zrobić dobrze i uciekły Sad

I biedne pewnie nie przeżyły polskiej zimy Sad

Sara.dierra

Sawa już w swoim domu - przywiózł ją pan kierownik brodnickiego schroniska razem z wolontariuszką Anią+Milva i Ulver - pojechali - co dalej ? hm ... nie wiem co napisać ... tylko czas to pokaże ... ja wierzę że będzie dobrze

Marica

mc_mother

Też mi się wydaje, że coś nie tak...

Na razie spokojnie- to dla niej wielki stres...
Będzie potrzebowała sporo czasu na akceptację nowego miejsca

Sara.dierra

nie kochane - wszystko jest ok - ja tylko znów padłam - źle się czuję - Sawa ma sie jak na razie bardzo dobrze - to bardzo nie wychowawcze ale "przekupuję" ją - je i pije duzo wody - tzn sucha karma tylko dziobnięta parę razy , ale ona juz dzis jadła w schronisku , ale zjadła pajdę ( wiem że nie powinnam jej dawać takich rzeczy, ale to w ramach tego niewychowawczego przekupywania ) pajde chleba z wątrobianką , zjadła dwie parówki i z zupy wyciągnęłam takie ładne kości z kawałkami mięsa - a że były gorące to zalałam zimnym mlekiem - wszystko zjadła , wypiła , - leży sobie i obserwuje wszystko dookoła - tylko oddycha tak mocno całym ciałem - nie wiem czy one tak mają - a ten mój niepokój to stąd, że boje sie ją zostawić samą bo jeśli jestem pewna jej to nie jestem pewna tego mojego kojca - wiem, że nie jest taki solidny jak powinien być - boję sie że może uciec, chociaż nie wykazuje takich zapędów, leży spokojnie i obserwuje

Ania+Milva i Ulver

Ten oddech to stres...jejku przy takim przekupstwie smakowitym, to ona niedługo bedzie jak beczułka:)
Ale jak zjadła to znaczy,ze jest dobrze-że nie jest az tak zestresowana .
Na szczęscie Sawa nie wykazuje checi wyskakiwania i nie kombinuje tylko sobie leży....jednak przydałoby sie zabezpieczyć trochę kojec -szczególnie na noc-bude na srodek przenieść.
Pierwsza noc najgorsza-ale jestem dobrej mysli!!:)

ani@

No to trzymam kciuki za Was
Nie stresuj się wszystko bedzie dobrze Laughing

uważaj z mlekiem może wywoływać biegunkę

Powodzenia Very Happy

camara

Offcocha_bTw · Gość

No, no... cóż za smakołyki Sawa dostaje...

Będzie dobrze,
trzeba cierpliwości :).

Trzymam kciuki :).

:)

Sara.dierra

jeśli chodzi o sprawy żołądkowe , które są zapowiadane u adoptowanych psów to nic z tych rzeczy nie dzieje sie u psa tylko u jego nowej pani, - eh - jesli chodzi o Sawę to wiem że już jadła, że przesadzam, ale to jedyny znany mi sposób żeby ona tu bezstresowo przetrwała kilka dni - dałam jej jeszcze pyszne mięsko z żeberkiem które uchowałam dla niej od wczorajszego obiadu - jak się uspokoi to przyjdzie czas na kąpiel kiedys , na fryzurę uczesaną i na dbanie o jej linię :)) - nie wiem jak ale położyłam sie koło niej - dała mi sie wydrapać , - tak bardzo chciałam ją dotknąć - pierwsze dotyki to wielkie spięcie - ale z upływem czasu wyciszała sie, oddech sie uspokajał i co jakis czas głębokie westchnienie, coś jakby wielki kamień spadał jej z duszy - dopiero teraz cisza na podwórku, - tak jak myślałam cały dzień oględziny jak w muzeum - kobiety z całej wsi siedziały na środku podwórka i dziergały sweterki na drutach , które różniły sie tylko kolorem :)) za chwile wpuszczę kilka fotek, ale ich wklejanie to jeszcze dla mnie czarna magia , powolutku może coś wrzucę :))

Sara.dierra

[link widoczny dla zalogowanych]
dwie przyszywane siostry

Sara.dierra

[link widoczny dla zalogowanych]