Owczarek Podhalański

mc_mother

[link widoczny dla zalogowanych]

Białe Szczęście

Jak juz widzę takei zdjęcia na leżąco, to jestem pełna obaw.

Natala22

śliczna ,ale czy ona nie może chodzić czy na zdjęciach tak wyszła ,jakby wstać nie mogła Question

Ania+Milva i Ulver

Sawa została znaleziona w lesie a bardzo tragicznym stanie. Nie wstawała, skołtuniona i bardzo wystraszona. Jest to pies, któy nigdy nie doznał niczego dobrego od człowieka. Sawa bardzo boi sie ludzi...na poczatku robiła pod siebie gdy tylko ktos ją dotknął.
Teraz jest lepiej, podchodzi, ale nie daje się pogłaskac. Jest w boksie z owczarka Azą-to jej przyjaciółka-bardzo otwarta i Sawa duzo się od niej uczy-razem biegają . Sawa nie potrafi chodzic na smyczy -nie zrobi ani jednego kroku...od razu się kładzie.

Chcielibysmy bardzo aby poszła do domu razem z Azą...ale nie wiem czy to w ogóle mozliwe...bo kto zechce 2 duże psy

Natala22

Ania a może się jednak uda i razem pójdą do domku .... mam nadzieję ,że tak będzie ,bo skoro tak dobrze się dogadują to szkoda byłoby to stracić....

Ania+Milva i Ulver

Zdjęcia Sawy z marca. Bardzo bysmy chcieli aby trafiła do kogos kto pokarze jej co to miłość...

Ania+Milva i Ulver

Maya

Tutaj na zdjeciu z Aza wygladaja na dwa szczesliwe psy.
Moze ktos kto mieszka poza miastem moglby je wziac, bo razem prezentuja sie znakomicie. Laughing

Ania+Milva i Ulver

Azą ktoś sie zainteresował, ale dwóch nie chce....bardzo prawdopodobne,ze Sawa zostanie sama. Oby sie tylko nie wycofała z tego powodu.
No ale czekamy na decyzje, bo juz wielu miało wziąc Aze albo obydwie i nic z tego ie wyszło...

Natala22

szkoda ,że razem nie pojadą, jeśli coś z tego wyjdzie Sad

Sara.dierra · Gość

szukam od kilku dni wszystkiego czego dotyczyłoby Sawy - sposobu karmienia , kojca dla niej , itp. byłam w sobote w schronisku , wcześniej widziałam ją na stronie schroniska , zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia - chciałam ją wziąć i by tu była tak po prostu bez budy (mamy pod daszkiem coś w rodzaju tarasu, gdzie jest kanapa - więc pomyśląłm - po co buda, by była w domu lub na podwórku - tam gdzie by chciała w danej chwili, jak członek rodziny) - nic na siłę - po wizycie w schronisku okazało się że to nie jest takie proste - gdy kaszlnęłam - ona podskoczyła ze strachu , gdy chciałam pogłaskać - ona z przyśpieszonym oddechem odsunęła się - ale gdy przyłożyłam głwę między kraty ona dotknęła swoim nosem mój - niesamowite, - chciałabym pokazać jej że można zaufać bezgranicznie, chciałabym by przestała się bać, chcę ją nauczyć że można kochac i być kochaną - niestety pan kierownik uświadomił mi że to nie jest takie proste - wziąć i już - problem to transport , ale z tym sobie poradzimy, ale gdy zostawie ją na podwórku może przeskoczyć i uciec, gdy wezmę ją do domu , problem z wychodzeniem, na smycz jej nie wezmę, bo z tym ma ogromne problemy , - to jest przerażony pies, - nie zniechęcam się, ale czas jest tu problemem, w tej chwili dobiero ogradzamy dom, na podwórku jest nieład - garaż w trakcie budowy , jakieś płoty rozbierane , drugie budowane, - wiem że by wziąc Sawę potrzebuje kojca, - w tej chwili nie moge na niego liczyć, - obiecali mi go zrobic za około miesiąc , może trochę wcześniej, - to nie odemnie zależy, jestem zależna od innych, sama nie potrafię tego zrobić, moge tylko czekać, - wiem jedno - pokochałam Sawę i chce ja adoptować - wiem że to duży pies, martwię sie na zapas , że teraz mam pracę , a gdy ją stracę, czy dam radę ja wykarmić, chcę ją wziąć raz na całe życie, będzie członkiem rodziny, ale martwię sie na zapas - pewnie niepotrzebnie - nie chcę tego kojca na zawsze , tylko do czasu, aż cały dom będzie ogrodzony a ona - pewnie to długo potrwa zyska zaufanie - nie wiem jak to będzie, - wiem, że chcę by u nas znalazła dom, - jeżdziłabym do niej codziennie ale schronisko jest czynne od 7 do 15 a ja pracuje od 7 do 15 - jutro jade z dziećmi do lekarza do brodnicy i pojedziemy tam razem, -rodzice męza maja małego wesołego psiaka więc Sawa nie byłaby sama, a moje dzieci to dobre czułe chłopaki - jeden z nich marzy o weterynarii - nie wiem jak to będzie, na razie musze czekać na kojec - a czas pokaże - może zanim doczekam sie kojca to Sawa znajdzie dom ?

Sara.dierra · Gość

może niepotrzebnie, może nie powinnam dociekać, ale co ten pies przeżył ? jak wyglądało jego życie - skoro jest w takim stanie ? kim są ludzie dzięki którym ten pies zachowuje sie własnie tak ?

mc_mother

Kim są tacy ludzie... chyba wolelibyśmy ich nie poznać Sad

W "szukają domu" często pojawiają się takie psy...
To wspaniale, że chcesz adoptować tą biedulkę. Jesteś wspaniałą osobą!
Mam wielki sentyment do tego schroniska, bo tam znalazłam mojego kochanego Odiego.
Co do kojca- nie traktuj go jako coś złego- to bardzo przydatna rzecz, szczególnie dla tak przerazonego psa. Moje psy traktowały kojec jako bezpieczną przystań- tam dostawały jeść, tam zawsze stały miski z wodą, ich budy. Kojec to nie musi być coś złego... Oczywiście pod warunkiem, że pies nie jest zamknięty cały czas. Jest czasem dobry i dla właściciela i dla psa...
Natomiast sądzę, że brak ogrodzenia i/lub kojca w przypadku Sawy może być faktycznie problemem. W jej przypadku każda zmiana- przeprowadzka do domu, później do kojca lub na odwrót może być stresem i problemem. Ona będzie potrzebowała stabilizacji, spokoju, powtarzalności... Żeby mogła się przekonać, że nic jej nie grozi, że tu jest jej bezpieczny, nowy dom...
Być może lepszym rozwiązaniem byłoby odwiedzanie Sawy, podpisanie umowy adopcyjnej i zabranie jej gdy będzie coś dla niej gotowe? My tak zrobiliśmy z Odim. Porozmawiaj z wolontariuszkami (ich gg są na stronie schronu- tutaj to Ania Milva +Ulver- możesz napisać PW). Być może mogą umożliwić odwiedzanie Sawy po południu? Dla nas załatwiły, że Pan otworzył nam schronisko po godzinach, w sobotę Wink

Może ktoś jeszcze coś podpowie? Może ja się mylę?

Sara.dierra · Gość

dziękuję za te słowa - właśnie o tym myślałam - o rutynie - tak jak w przypadku malutkich dzieci - powtarzalność, systematyczność - także dlatego nie chciałam pracować gdy urodziłam dzieci i je wychowywałam, - dopiero teraz gdy mają po naście lat zdecydowałam się na szkołę, pracę, by dać im szansę na samodzielność - a gdy były małe - to żeby mama była w domu , żeby pachniało domowym ciastem , świeżymi kwiatami , żeby posiłki były o tych samych porach, - teraz powoli daje im wolność, - Sawa w stanie jaki jest jest jak małe dziecko - nie wiem, tak mi sie wydaje , może nawet nie jak dziecko, no bo dzieci sa przecież ufne - dziękuję ci za rady, - jutro pojedziemy tam , porozmawiamy , zobaczymy jak to dalej pociągnąć - sama jestem w tej sytuacji jak dziecko we mgle - pamiętam w dzieciństwie miałam psa, byłam mała - kochałam go, a on gryzł mnie i na smyczy ludzi na ulicy, rodzice wbrew mnie oddali go ludziom na wsi, nie pamiętam czy nie umiałam go kochać, czy nie umiałam go wychować, byłam małym dzieckiem - może dlatego, że rodziców nigdy nie było w domu a pies większość dnia spędzał sam w małym mieszkanku w bloku - dlatego postanowiłam sie przeprowadzić na wieś i tu stworzyć prawdziwy dom, i tu wychowywać dzieci a teraz może spełni się moje dziecięce marzenie o dużym psie - nie oczekuje cudów ale wierzę że gdzieś z dna jej serca wydobędę to zaufanie - bo wierzę że ono tam jest - jeszcze jedno, na początku wydawało mi sie że ona jest głucha, bo zdawała się być obojętna , ale przecież gdy zakaszlałam , ona stojąc tyłem podskoczyła przerażona , wydawało sie że ona w przeciwieństwie do Azy nie szuka pieszczot, nie chce ich ? nie wie jak drapanie za uchem może byc przyjemne ? ona nie wie że dłoń ludzka może dać przyjemność , ona nie wie że dłoń ludzka może NIE ZADAĆ BÓLU ?, ona nie oczekuje od człowieka nic dobrego ? zobojętniała na świat ? na życie - po prostu żyje z dnia na dzień nie oczekując od życia nic - postaram się to zmienić - jednym psim życiem świata nie zbawię - ale tak strasznie dużo warte jest jedno szczęście - a właściwie to dając jej szczęscie uszczęsliwiamy sami siebie, jak cudownie będzie patrzeć jak krok po kroczku będzie się zmieniać - moje dziecko mówi - że kupuje dzikie papugi a po jakimś czasie one oswojone siadają mu na głowie, skubią z jego talerza, nawet zdarza sie że siadały na brzegu kubka i popijały to co było w środku nie dając mu zjeść, mówi, że skoro oswaja nimfy to z psem też się uda - pozdrawiam ciepło i obiecuje odezwać sie jutro

camara

Witaj Saro Razz

z tego co napisałaś już widać, że wiesz jak postępować z Sawą.

W przypadku Sawy kojec to konieczność - będzie to dla niej miejsce, gdzie może się schronić jak się przestraszy. Gdzie będzie miała wodę, będzie miała podawane jedzenie i gdzie nikt nie będzie jej niepokoił. Nie wolno jej z kojca wyciągać na siłę. Na początku po prostu zostawiać go otwarty i czekać, aż się ośmieli sama wyjść. Trzeba będzie tam do niej wchodzić i mówić do niej. Pewnie schowa się do budy, ale nie szkodzi - codziennie o tej samej porze - wchodzic i mówić. Nie ważne co - byle spokojnie, monotonnie. Zabierać smakołyki. Zostawiać tak, by skojarzyła bytność człowieka ze smakołykiem. Zostawiać części garderoby (wspaniałe są przepocone podkoszulki Wink

) - na tym miejscu, gdzie się siedziało i smakołyk.
Trudno powiedzieć ile to będzie trwało - pewnie dość długo. Ważne jest tylko jedno - cierpliwość!!! i nie oczekiwanie szybkich postępów.

Co do przeszłości Sawy - prawie na 100% jestem przekonana, że Sawy nikt nie maltretował - to nie są zachowania bitego psa. Jestem przekonana, że Sawa to pies, który nie miał kontaku z ludźmi lub miał je bardzo ograniczone.
Albo schroniskowe szczenię, albo szczenię, które ktoś wziął do pilnowania - trzymał przez dzień w izolowanym kojcu, być może wypuszczał na noc. Zna człowieka, ale nikt nigdy nie próbował się z nią porozumiewać.
Czy takiego psa da sie zsocjalizować? Tak. Przecież mieliśmy tu na forum takie psy - Baśka, Brenna, Flap. I co? Cierpliwośc i towarzystwo innych zsocjalizowanych psów dało doskonałe efekty. Baśka i Flap są w doskonałej formie psychicznej - jedyne czego nie robią to nie wychodzą poza ogrodzenie. Nie chcą i nie lubią. Ale to są stare psy. A Sawa jest młoda...

mojamisia

Sara,tak pięknie i z sercem piszesz Razz

Będzie dobrze!
Tak Wam zazdroszczę podwórka i kojca Embarassed

Mnie tego zabrakło żeby do nas trafiła też taka wystraszona bidulka Sad

Camara i Mc Mother streściły wszystko co potrzebne w takiej sytuacji.
Już Cie lubię Sara Wink

za takie myślenie o psim nieszczęściu.
Na pewno Wam się uda Very Happy

AKRIM

Sara.dierra

witam - po tym co tu piszecie i po mojej wizycie dzisiejszej w schronisku wydaje mi się, że tak naprawdę nic nie wiem , nie potrafię, a wszystko czego chcę to tylko zwykłe porywy głupiego serca, - im więcej czasu mija tym bardziej się przekonuję, jak bardzo jej chcę - nie mam żadnego doświadczenia , - chociażby w karmieniu tak dużego psa, w przeliczniku jego wagi do ilości pokarmu , w tym czy kojec będzie dobry, czy nie za mały, - choć wiem , że tylko na pewien okres jest on jej całym domem, bo gdy nadejdzie ten dzień , ten dzień to jej domem będzie wszystko co znajduje się w granicach ogrodzenia - poprosiłam kierownika schroniska o 2-3 tygodnie czasu - na kojec -
ps to głupie ale już dziś zrobiłam jakieś zapasy żywieniowe - dla Niej
wstawiłabym jej zdjęcie, ale nie umiem tu :) jestem strasznie zmęczona , ale szczęśliwa

helisa

doświadczenie przyjdzie z czasem, Cokolwiek zrobisz, będzie to dobre dla tej psiny.
dobrze że są na świecie tacy ludzie jak Ty

mc_mother

Kochana! To właśnie ten poryw serca jest najważniejszy- wszystko inne z czasem przyjdzie...
Jak braliśmy Odiego też nie mieliśmy żadnego doświadczenia z dużymi psami, po prostu pokochaliśmy go, tak jak Ty teraz Sawę...
Dawkami jedzenia się nie przejmuj- na początku pewnie będzie gotowa zjeść każdą ilość, bo jest pewnie wygłodzona... Ale uważaj- nie wolno pozwolić jej się od razu przejeść- to może bardzo zaszkodzić, bardziej niż niedojedzenie-trzeba stopniowo zwiększać dawkę...
Na początku pies pewnie będzie miał biegunkę, bez względu na to co mu dasz do zjedzenia- tak prawie wszystkie schroniskowce reagują- to minie, to po prostu stres.
O kojcach i budach jest na forum, chyba w dziale "opieka i pielęgnacja", sądzę, że kojec musi mieć min. 4*4m, ale widziałam i mniejsze (my mamy 5*5).
Nie martw się- będzie dobrze Very Happy

Pytaj- chętnie Ci pomożemy Exclamation

: