Owczarek Podhalański

Gość

Zdecydowalismy sie oddać naszą suczkę, ze względu na dzieci. Bardzo trudna decyzja.
Dyna ma 11 miesięcy, chodziła do psiego przedszkola, na kurs podstawowego posłuszeństwa. Jest miłym, kochanym psem (dla mnie i męża), niestety agresywnie zachowuje sie do obcych, i naszych dzieci.
Jeśli ktoś znałby kogoś z doświadczeniem, bo nie jest to pies łatwy, kto umiałby sie zajać sunią. Powinna byc to osoba bez dzieci.
Mój tel
606596270
lub [link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Wiem,że to ciężka decyzja,ja charcicę o której wcześniej pisałam,miałam 3 lata i decyzję o oddaniu podejmowałam przez pół roku.Nie było łatwo ale jednak bezpieczeństwo dzieci jest ważniejsze. [/img]

Gość

Cały dzień podpłakuję, ciężko niestety.

Gość

asia-ch wybierasz się na wystawę do Gdyni w niedzielę?

Gość

Nie, nie wybieram się.

Gość

Szkoda bo mogłybyśmy porozmawiać.

rafka

Czy masz zdjecie Dyny? Moze wystarczy z nia popracowac troche i bedzie lepiej? Nie chesz sprobowac?

Gość

Zdjęcie Dyny jest tam gdzie przedstawia sie pieski.
Pracuję z nia dużo, nie mogę spotkac osoby, która by mi mogła pomóc. W Trójmieście jej nie znalazłam. A to jest dla mnie za trudny pies i tresura to za mało. Boję sie o dzieci, gdybysmy ich nie ieli na pewno by znami została. I bym ją pewnie wyprowadziła na dobrego psa. Bo ona sie bardzo stara, ale w naszej sytuacji, gdzie mamy trójkę małych dzieci, nie mam tyle siły i nerwów aby wychować trudnego psiaka.

Gość

A może już spotkałaś.... (RAFKA)
Dziewczyny nie dajcie za wygraną... warto spróbować
Nowa osoba (ze świeżym spojrzeniem i doświadczeniem) może łatwiej
Wychwycić przyczyny złego zachowania
Lub błędy popełniane przez właściciela

Nie trzeba ślepo ufać jednemu SPECJALIŚCIE
Człowiek się czasami myli.....
Sam się o tym przekonałem....

Gość

a nie sądzicie że ta agresja w stosunku do obcych to u podhalana sprawa normalna?mój Baca nie wpuści obcego na nasz teren-nie ma szans,bo jak by nie było jest psem stróżującym i chyba ma to w genach bo nikt go nie uczył stróżowania,i nie mam zamiaru uczyć go przyjaźni do obcych ludzi bo po1)czuję się bezpieczniej w domu jeśli mam takiego psa i wybierając rasę brałam to pod uwagę
po2)nie chcę by mi ktoś psa ukradł.
co do agresji w stosunku do dzieci-Asiu masz małe dzieci-czy one są zawsze fair w stosunku do psa?czasem to co nam się wydaje zachowaniem normalnym-dla psa normalne nie jest,ja mam córkę lat 13,Baca ją ignoruje-tzn.jest mu potrzebna tylko do zabawy ale nie słucha jej kompletnie-nie wykazuje jednak żadnej agresji w stosunku do niej-ale moja córka jest dokładnie"poinstruowana"co wolno a co nie i jak pewne zachowania pies odbiera-może twoje dzieci są za małe by to zrozumieć-polecam ci książki p.Mrzewińskiej-dużo się tam dowiesz o zachowaniu psa.

Gość

To prawda z ta nieufnością wobec obcych, ale ona musi być trzymana przez całą wizytę, nie akceptuje nikogo nawet jeśli my akceptujemy. Tu to moze być sprawa wieku, jest moze ejszcze za młoda.
Na spacerze, nawet w lesie nie moge jej nigdy spuścić bo rzuca sie na ludzi, dzieci. Nawet majac kaganiec może kogos poturbować.
Co do dzieci. dzieci na pewno zawsze są fair, ale staram sie z całej swoejej mocy wszystko zrobic, aby psu nie dkuczały. Ostatnio same omijaja juz psa, bo je gryzła. Bały się wręcz jej. Ona jej lekko gryzie, ale córka na buzi bliznę ma. Ostnio babcia niechcacy wypuściła syna do ogrodu i Dyna była bez kagańca i ugryzła go w bok, a jej nie zaczepiał. Po prostu stała przy bramcer a on chciał przejść.
A przed chwilą chciała ugryźć moja mamę, która zna od małego, bo jej łapke chciała przesunąć.

camara

dorinia - ja się zgadzam z Tobą. Nieufność do obcych jest cechą podhalana. Ale to w pewnym stopniu można opanować... moje psy obcego na naszej poseji na pewno nieźle by poturbowały. Ale obcy wpuszczony przez nas jest tolerowany. Tylko tolerowany. I choćby był już 100 razy u nas, za każdym razem jest tak samo. Mnie to odpowiada, bo wprawdzie są to psy do towarzystwa... ale przypilnować też mogą Wink

Asia, czy sunia zawsze taka była? czy to w ostatnim okresie tak sie jej porobiło Confused

Belka jest świetnie zsocjalizowanym psem, od szczeniaka ją wszędzie ciągnęłam ze sobą... ale gdzieś tak w okolicach ukończenia przez nia 2 roku zaczęła mi obszczekiwać (groźnie!!) ludzi na spacerach. Trochę pracy mnie to kosztowało, zanim "wyrosła" z tego. Sądzę, że był to okres dojrzewania. Twoja sunia pewnie też dojrzewa i jeżeli udałoby sie z nią teraz intersywnie popracować - to "wyszłaby" na psy. Żadnych cudów nie robiłam - trochę podstawowych ćwiczeń typu: siad, waruj, zostań - wszystko tylko za nagrodę, bez przymusu. I zmieniłam rodzaj spacerów. Żadnego wolnego łażenia - tylko tak, żeby sunia musiała skupic uwagę na mnie. Czyli zmiany rytmu, nagłe zawracania, ba... nawet pajace odstawiałam tylko po to żeby na mnie patrzyła... a nie na kogoś kogo miała ochotę obszczekać Rolling Eyes

To nie takie trudne... tylko... zdaję sobie sprawę, że przy trójce dzieci mało czasu na wychowywanie psa... Confused

dlatego zrozumię każdą decyzję... ale i tak szkoda mi i Ciebie i suni Crying or Very sad

Gość

Asiu napisałaś:

„Ostatnio babcia niechcący wypuściła syna do ogrodu i Dyna........”

Jeżeli masz możliwość to zamiast oddawać psa komuś obcemu.....
(może to rozpocząć tułaczkę Dyny po różnych ludziach,
a w końcowym efekcie psiak wyląduje najprawdopodobniej w schronisku....
bo wszyscy będą tłumaczyli się ciężkim charakterem Dyny)

Zastanów się nad przeniesieniem Dyny z mieszkania do wygrodzonego
Wybiegu z CIEPŁĄ BUDĄ

Zaraz się wszyscy na mnie oburzą..... i nakrzyczą.....

Ale moim zdaniem nawet mały wybieg, ale z CIEPŁĄ BUDĄ i
PEŁNĄ MISKĄ, okresowymi spacerami na smyczy i w kagańcu
Lub wypuszczanie „na noc”
Jest lepszy niż PONIEWIERKA PO OBCYCH LUDZIACH
Z perspektywą WYLĄDOWANIA W SCRONISKU......

Odseparujesz Dynę od dzieci a z czasem
Się wszystko poprawi, dzieci podrosną, a Dyna się ucywilizuje
Taka banicja z domu czasami wychodzi psu na dobre...

Gość

camara

Gość

MIałam taki okres załamania, że byłam zdecydowana sunie oddać, bardzo to odchorowałam, szukałam domu, ale nikogo nie znalazłam.. Jak na nia patrzyłam serce mi pękało.
Tak więc na razie sunia zostaje, przy dzieciach tylko w kagańcu, przy rodzinie też. dam jej szansę, przynajmniej spróbuję.
Tylko sie za nas pomódlcie, bo mamy wyjazd na tydzień za granicę i Dyna zostaje u nas w domu z moja mama, która zna od małego i mama prawie codziennnie u nas jest. Mam nadzieję, że jakoś sobie poradzi.

ELA

Asia dasz radę!!!! Very Happy

.
Może te "nasze" rady pozbieraj w całość,zastosuj i mam nadzieję,że się uda Razz

.Ja trzymam"kciuki'.

da-NUTKA

Asiu, trzymam kciuki.
Pół roku temu też się zastanawiałam nad oddaniem Bastera Crying or Very sad

, ale szkolenie i wielka, ogromna chęć zatrzymania psa zwyciężyła.
Mój mąż, który tak naprawdę wcale na początku nie chciał drugiego psa w domu, na moje żałosne:
- To co, mam szukać mu domu i dzwonić do Kingi, że trudno, widocznie nie nadajemy się, nie potrafimy wychować psa? - odpowiedział
- No, coś Ty. Poczekajmy jeszcze, spróbujmy.
I córa, której najbardziej Baster pokazywał zęby, nie chciała się zgodzić.

Cieszę się, że sunia zostaje w domu Very Happy

rafka

KLIKER!!!!! Popracuj z nią klikerem. Trosdzeczke ustaw hierarhie i bedzie ok! zobaczysz!

Gość

Trzymam mocno kciuki!
chyba każdy miał jakieś momenty załamania-kiedy Baca mi mocno "dokuczał"też myślałam sobie:nie miała baba kłopotu,to se psa kupiła!